BİR GÖNÜL HİKAYESİ (137.)
Yokluğun fırtına gönül bahçemde
Can ateşte gönlüm harda yanıyor Yağmuru beklerken cemreler düştü Gönül bahçemde ki güller soluyor Mehtaplı geceler sensiz olunca Geceler kabuslu uykum firarda Dilim sükut etti sustu geceye Şarkılar şiirler küskün geceye Hiç olmadı seni anmadık günüm Tüm hatıralarım hep senli benli Kırık dökük geçti yaşanan dünler Aklıma düşende gözlerim nemli Hangi gün batmadı güneş ufukta Yine doğdu güneş sesiz sabaha Kokulu cerenler gönlümde beste Söylenip duruyor dilden dillere Fatma Ayten Özgün |