BİR ZAMANLAR (102.)
Ne çabuk geçti bahar güller dalında soldu
Yaz belli değil kış belli değil Azdı yaralarım dermanı yoktur Deva belli değil dert belli değil Çivisi çıkmış san ki dünyanın Yüzü gülmez oldu fakirin fukaranın Bu kadar kine nefrete ne gerek vardı He yanı koyu bir zulüm sardı Dört mevsimin dördü de bize bahardı Üstümüze mutluluklar yağardı Gönülden fışkıran nağmeler vardı Herkes birbirine sevgi ile bakardı Yiğitlerin artı silahı avradı vardı Atı avradı silahı namus sayardı Artık ne at ne avrat silah kaldı Herkes namert oldu mert belli değil Fatma Ayten Özgün |