../

şehit kardeşim; dostum; ev arkadaşım; sırdaşım Soner Koca’ya ithafen...

Gurbet elde benim bir dostum vardı
Hüzün veren her şarkıyı severdi.
Önceden diyerek başlar sohbete
’Yeni’den çok hep eskiyi severdi.


Hiç unutmam bir gün ağlarken gördüm
Usulca yaklaşıp derdini sordum
Önce tütün sonra kadehi verdim
Benim gibi her sakiyi severdi.


Geçip giden yıllarını izlerken
Anlatırdı; gözyaşını gizlerken
Hem susar hem unuttum der özlerken
Kulağında o yankıyı severdi.


Ne giyse yakışır bu fit adama
En çok da ayyıldızlı üniforma
Beylik tabancası da vardı ama
Silahtan çok kör çakıyı severdi.


Olur olmaz şeye hiç söz vermedi
Hiçkimse diyemez sözünde durmadı
Bir gün olsun şu kalbimi kırmadı
Sevgiden çok öz saygıyı severdi.


Bağrını açar kış olsun yaz olsun
Yanık söylerdi şahidim saz olsun
Demli olsun yeter; varsın az olsun
Bir çayı bir de rakıyı severdi.


Sohbetiyle yüreğimi perçinler
Bir düşünür bir anlatır bir inler
Bazen Gencebay’ı; Neşet’i dinler
Şairlerden tek Baki’yi severdi.


Dostum geçip gitti bu diyarlardan
Unutmak mümkün mü hatıralardan
Şehadet şerbeti verdi Yaradan
İsmine şanlı takıyı severdi...


Ağustos 2007’den Ekim 2024’e...