Bunca yıl dik yokuşları boşuna tırmanmışım
Boşa çıktı umutlarım yanılmışım
Efsane boyu yalnızlığım
Sen vazgeçmediğim
En büyük yalanım gerçeğim
Bulamadım yolumu sana ulaşamadım
Adı olmayan mekanlarda kayboldum
Gece saatin dördü
Her gece bu saatlerde kalkar
Sana şiirler yazarım
Sen beni ne sandın be güzelim
Şair oldum şiirler yazdım sana
Seven hep ben oldum
Sevilmeyen yine ben
Hasretin ile vuslat birleşti
Deşildi yaralarım
Durduramadım kanamalarını
Söylediklerimi anladın mı
Ben yangından bahsediyorum
Sense rüzgarım oluyorsun
Estikçe esiyor yaktıkça yakıyorsun
Olsun be güzelim yanayım ne çıkar
Yandığım sensin
Anladım ki yıllar geçse de aradan
Kurtuluş yok bu yaradan
Gitmek istiyorum buralardan
Ardımda bırakıp her şeyi
Ne çare nereye gidersem gideyim dert peşimde
Olsun be güzelim aşk bu
Aslı ile Kerem Ferhat ile Şirin Leyla ile Mecnun gibi
ölümüne sevmeli insan
Acıtmalı içini yakmalı tadına böyle varmalı
Bir ışık söner gönlümde gece yarısı
Ben ise seni düşünürüm gözlerim kapalı
Birden gözlerin gelir aklıma
Siyah mı siyah zeytin karası
Gönlüme akan bakışların gelir
Ben seni sevmiştim be güzelim
Hem de içten derinden
Ne var ki sen hiç anlamadın benim halimden
Tüm yaşananlar mazide kaldı
Olsun be güzelim
Aşkın ise bana hatıra kaldı

Fatma Ayten Özgün