SENİNLE ( 9. )
Öyle bir berbat hal var ki üzerimde
Ağlamak istiyorum ağlamak Çılgınca sevincimden Gülmek istiyorum gülmek çok derinden ama seninle Sessiz mi sessiz kimsesiz Hür olmak istiyorum Gerçekte olmasa da düşümde olsun razıyım Bir yaşam istiyorum seninle Kimselerin olmadığı bir yerde Her sabah uyandığımda Bir yüz görmek istiyorum Daima bana gülümseyen Bir çift göz istiyorum bana bakan Yalnız bana ait olsun bu bakışlar o gülüşler Birden dalarım hayallerime Dalarım düşlerime Ilık ılık rüzgarlar esiyor gecenin ötesinden alize alize En içli mısralarımda anlatırken seni Birden karşıma çıkacakmışsın gibi Kırık dökük melodiler dökülürken dudaklarımdan Aklıma geliyor birden Deniz durgunluğunda ki gözlerin Nerede hani bana ilham veren sevgilim Bir esim gelir birden Benim usum dalgalanır onun saçları Bir ürperti dolar içime üşümeye başlarım Gecenin zifiri karanlığın da Birden söner ışıklar Benim başım dolanır onun kolları Rüyalar hep böyle olur nedense En güzel yerinde uyanırım. Fatma Ayten Özgün |