BOŞ DÜNYAM BENİM ( 7 . )
Sensizlikten nasılda çarpıyor kalbim ritmsiz
Kulaklarıma fısıldayan sesin yok artık Bil ki hiç mesut değilim Sana nasıl susamışım anlatamam özlemimi Yaşantıların mutlulukların en güzeli Seninle olmakmış seninle koklamakmış çiçekleri Havayı seninle solumak gün batımını seyretmek Seninle güzeldi her şey seninle Şiirlerim seni anlatırken Gece mehtabı seyretmek seninle güzeldi Seni özlemek bile özlemlerin en güzeli Biliyor musun kuşlar göç etmeye başladı Ağaçlardan yapraklar tek tek dökülmeye Nasıl yaşarım sensiz böyle garip biçimde Yine çarpıyor kalbim yine bozuldu ritmim Ya kulaklarım ayrılık melodisi çalıyor san ki Boş dünyam benim Sevenlerin değişmeyen kaderiymiş ayrılık En iyi arkadaş yalnızlıktır yalnızlık Hani birden içinizi sapsarı bir şüphe sarar ya Hani hiç bir şey düşünmek istemezsiniz o zaman Hiç bir şey Beni kahrediyor böyle her gece Gökyüzünde emanetmiş gibi duran yıldızlar Ay kıpkırmızı sanki cehennem gibi Sensiz her yer nasıl da ıssız sessiz Ne bir dosta ne bir sıcak bakışa Tahammülüm yok benim Acılarla yoğrulan yüreğimi Simsiyah bulutlar kapladı Gök yüzünün maviliği kalmadı Güneş de doğmadı bu gün Açmadı bu sabah çiçeklerim Sen ilk heyecanım son hatıram sın benim Düşmüyor dilimden hiç mi hiç biri Yakıyor özlemin Sana yürekten yazdığım tüm şiirlerim Onlarda anlamını yitirdi Unutmaya çalışıyorum seni olmuyor sevgili Boş dünyam benim Bom boş Fatma Ayten Özgün |