Yaşam Kaypak Ve Kırılgan
’felakettir aşmak kendini’
böyle öğrendik Golem’den İkarus’tan ah! yanıldık yanıldık... ürkek sınırlar çizdik yaşama ayıramadık hakikati yalandan acılar her zaman taze yaşam kaypak ve kırılgan bak! hala öfkesi vuruyor Poseidon’un mülteci kıyılara bir kadın çaresizce direniyor dalgalara bir çocuk kovuluyor masallardaki dünyadan hani kovulmuştu Diabolus kutsanmış yaşamlardan?! kötülükten de kötüsü korkunun ikliminde kayıtsız kalmak günaha bekliyor onları Kharon ’ilahi komedya’da ey Adem’in aymaz evlatları! biliyorum yerinizi daha ne kadar gizleneceksiniz orada?! insanın kendiliği belki de arınırdı günahtan başarabilseydi yaşamayı Tanrıyı yormadan! kötülüğü çoğaltan ne kin ne de nefret ’iyiliğin eksikliği! göründüğü gibi olmadığından insanın görünmezliği erdem kibirle boyalı gözlerde Sparta’lı sadeliği Orpheus’un sonnetinden Platon’un bilgeliği söyleyin bize Miletliler Atinalılar!... söyleyin barış aşkına iyi nedir ve kime göre iyi kimin savaşıdır belirleyen kahramanı şerefliyi?! |