ÖMRÜM ÜŞÜMÜŞsaatler tıkırdıyordu, dakikam, yelkovan kuşlarını dinliyordu, gitti… Ekim falan da gitti, sesi yankılanıyordu, çevirdiğim sayfalardan, gecenin sırlı cildinden, ellerimde üşümüş, çay bardağından, sıyrıldım, yalnızlığımın soğumuş , üşümüş perdesini araladı, dinledi, soluğunu yuta yuta, dinledi, ne diyordu ki, bu içte yatan ses, Eylül ayaklandı, Ekim yürüdü, Kasım, Aralık derken, ayaklarım dondu kaldı, soğuk yalnızlığın, soğuk nefesinde, yeni bir lisan, yeni bir dil, sessiz harflerin kol gezdiği, uçuş uçuş, kelebekti ömür, gidenlerin arasında üşümüştü… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |