Kalabalıklar içerisinde yapayalnızım fakir gibi
Duygular karmakarışık sağanak gibi dökülüyor
Paramparça olmuş yüreğim durmadan kanıyor Zehir dolu kadehdeki içkiler içtikçe acıtıyor Düşlerimde yaşıyorsun her gece rüyalarımda Yaktım sigaramı üfledim dumanını boşluğa Kıvrım kıvrım kıvrılıp uçuştu mavimsi hava Bir elimde kadehim bir elimde sgara Seni düşünüyorum sensizlikler içerisinde Oturuyorum bir cafede geçiyor bir insan seli Kimisi el ele kimi de bir metre ötesinde Sevenler zaten belli sevmeyenler uzak ara Aşk zaten ilk zamanlar da yabancı olur sonra Gece karanlığında azalıyor masalardakiler Tel tel dökülüyor müşteriler zaman geçtikçe Bir ben kalıyorum bir de karşı masada üç kişi Kişi kendinden bilir kendi gibi sensizleri hani Kalabalıklar içerisinde yapayalnızım fakir gibi Etrafım dolu olsa ne olur ruhum acınası halde Kimseler sevmiyor ben de sevmiyorum hiçbirini Gönlüm boş ruhum yalnız bedenim ceset gibi Candan 28.9.2024 Cuma izmir |
Bu kadar yoğun ve hüzünlü bir hissiyatı böylesine etkili bir şekilde aktarabilmeniz, kaleminizin gücünü bir kez daha ortaya koyuyor. Tebrik eder, bu kıymetli eseriniz için teşekkür ederim.
Selam ve saygılarımla...