Dağları süsleyen ormana bakın,
Ağaç bizim amma dal bizim değil.
Çiçekli koyaktan , çağlayıp akın,
Arı bizim amma bal bizim değil.

Köyümün toprağı misgibi kokar
Evler sıra sıra , bağlara bakar
Bülbülü kekliği böğrümü yakar
Üzüm bizim amma sal bizim değil.

Koyun kuzu meler , bahar gelince
Yaylalar şenlenir , bahar gelince
Karabaş’ım havlar ,bahar gelince
Köpek bizim amma yal bizim değil.

Kış gelince yanar , odun sobası
Sevecen hoş kanlı ,boldur sofrası
Duldada saklanır , küçük obası
Oba bizim amma yol bizim değil.

Ayrı kaldım senden , yandım tutuştum
Sevdan sardı beni , öyle boğuştum
Sanki Yüz Yıl sonra , sana kavuştum
Diken bizim amma gül bizim değil.

Yakubi şu köhne , Dünyada daldım
Uzak diyarlarda , lafını çaldım
Mitili sırtlayıp ,gurbette kaldım
Çadır bizim amma , çul bizim değil .

Yakup Köse 23 .09.2024