CEYLAN!
Güzel ceylan rastlamadım eşine
Sevda yolunda bir çicek soluyor. Sürüp yağız atı, düşsem peşine Bir ince matem beynimi yoluyor. ** Gözlermiş parlayan seni sevince Bir gece ki sabahı zor buluyor. Düşünce içime, bitmez işkence Bu divane gönül senden korkuyor. ** Ulaşınca ben bir Kızılelma’ya Ufkunda nice yanlızlık boğulur. Varınca o vatan denen Turan’a... İçimdeki pis nefs, arsızca kovulur. ** Önce ceylan esir düşmüş yabana Beni ona iten bir gizli aşk’tı. Sevdası heba, çok zor geldi bana Ay’lar geçti gönlüm ona ulaştı. ** Dedi ceylan "gönlüm seni özlerdi" Bir özlemin halesi vardı gözde. Eritti içimi o masum hali Nice sırrı döktü, ettiği sözle. ** Ayrıldık! ogün bu gündür göremem Bir tatlı gençliğin gönül sazıydı. Hangi sevdaları besler bilemem Beni titreten bu aşk acısıydı. ** Sonra ceylan gelin olmuş saraya Ulaşınca ben o kızılelma’ya. Ceylan haklı, kullanmak gerek aklı Bilmez ceylan içimde neler saklı. ................. K.Kurultay |
sevgiler saygılar.