Âh KadınÂh kükreyip silkindi yerinden Haykırmak gelmişti içinden Fırtına gibi esiyor esiyor Atar mı hem de en âlasından Tırmaladı kulakları derinden Mumdan heykel misali Ama ne heybet ki kalmaz genarelden Hiç geri kalmazdı roman kahramanından Eh sayılırdı baş kahramanından Masum çocuklara bakışları keskindi kılıçtan Şu körpe dimağlara yüklendikçe yüklendi İnceden inceye kurallar manzumesi Rüzgâr gibi esip esip gürledi kadın En sonunda çok şükür gülümsedi kadın... |