İKİ DOST ÜZDÜ BENİ
Çaresiz kalıverdim iki dost arasında
Biri Artvinde doğmuş diğeri de Trabzonda Nefis galip gelmiştir ne yazık en sonunda Sözün bittiği yerde iki dost üzdü beni. * İki dost arasında dengeyi kuramadım Bir hedefim var idi oraya varamadım Dil yarası derindi ben onu saramadım Nefisler galip geldi iki dost üzdü beni. * Düzağaç mahallesi buluşturdu bizleri Dikkatli seçmek lazım sarfedilen sözleri Bana göre silinmez buralardan izleri İkisi de has dostum ama üzdüler beni. * Allah için sevmişim iki güzel insanı Nefis etki edince bazen bozar lisanı Ve haliyle artırır kafandaki tasanı Bu güzel iki insan çok fazla üzdü beni. * Hızlı gelişti olay beş dakika sürmedi Muzaffer böyle olay hayatında görmedi Dili tutuldu o an hiç bir şey diyemedi Uzatmaya gerek yok iki dost üzdü beni. * Çok etkilendim dostlar bunu hiç unutamam Üç dost yanyana gelip ellerinden tutamam Alıcısı bulunmaz bu efkârı satamam Geride kalan tek şey iki dost üzdü beni. * Hep beraber gezerken nefis girmiş araya Duygu düşünceleri biz vermişiz kiraya Tatlı esinti varken kapılmışız boraya Uzatmaya gerek yok iki dost üzdü beni. * İsterim eski günler tekrar gelsinler geri İyi niyet, hoşgörü birleştirsin bizleri Sabır ile dost olup yürüyelim ileri Üzülerek diyorum iki dost üzdü beni. * Altuncu dostlarına durumu anlatamaz Ne kadar çabalasa bu işi kapatamaz İki dost kolay kolay bir daha anlaşamaz Ve nihayet son sözüm iki dost üzdü beni. 05.05.2024 Muzaffer Mustafa Altuncu Gölcük |