Vuruyorum Hep Bağrıma
sabra sığındım sırrımı demiyorum hiç kimseye
derde düştüm dermanını sormuyorum hiç kimseye vurgun yedim şu felekten vuruyorum hep bağrıma kavuşurum belki bir gün ceylan gözlü o yarime göğüs geremiyom artık şu gurbetin dertlerine dayanamaz oldum çünkü ayrılığın hasretine cayır cayır yanıyorum düştüm aşkın alevine ey vicdansız zalım felek gerek varmı bu zulüme kölecioğlu felek zalım ne olacak böyle halın tükenmeyip artar derdin kırılmış kanadın kolun hasretsin sılaya yare gurbetelden dönmez yolun muhannetin derdi zulüm tükenmez mi senin sabrın Ahmet kölecioğlu 1988 |
Yüreğinize emeğinize sağlık.