DEV MİZAH SİLGİMSabrım bir cımbız Dikenleri tek tek çıkartır Neşem kanayan yerlere gazlı bez yaralarımı kabuk bağlatır Sağ elim kırılsa bilekten Sol elim üzerine kalkmayı öğrendim ben Gözyaşım pınarını henüz terk etmeden Gamzelerime gülücük doldururum hemen Kurak çöle benzer ruhlara inat Vaha buldum neşesinde içimdeki çocuğun Zamanla çok iyi arkadaş olduk o çocukla Ağlamayı yükledik şımarıkların omuzlarına Elimize aldık devasa bir mizah silgisi silmeyi başardık kederi ve kini Koşar adım kaçtı HÜZÜN silginin öfkesinden Aynaya pusu kurduk korktu görüntüsünden Öğrendik ki en zorlu zulüm; insanın kendine yaptığıdır Kaderinden değil ki gözyaşları ; acılarından TANRI yapmasıdır. Alev YAVUZ 10/10/2008 |