Hükmedemezsin
Kendi yüreğine hükmedemeyen
Hükmedemez başka yüreğe Vazgeç gelmeyecek desen de Vazgeçebildi mi yüreğin ? Gel desen de sevgiliye Gelebildi mi sevdiğin ? Altı üstü yaşanacak sayılı gün Değer mi olmaya sürgün ? Ölüp te toprağın altına düştüğün gün Ne sen uzanan eli tutabilirsin Ne de el olabilirsin sevgiliye uzanan... Değerini bilmeli yaşarken Geçerken en güzel yıllar Ömür bitince faydasız ahlar vahlar.... Hükmedemezsin ey insan Sen yaratılansın Hükmedendir yaratan İstersen kendini cihana padişah san Gideceksin vaden dolduğu an... Bir bilinmezdir yaşam yoktur rehberi Emanetçiden sahip olmaz anlasana serseri Ömre bedel bir bakışta yakalarsan gözleri O anı bir ömür Ömrü o an san .... Çok canım yandı aşk-ı alemde El uzattım el oldu uyutamadım sinemde Bin ömrü heba edip bin can versem de Gelmez gelmeyecek vefasız... Hüküm neyse boyun kıldan ince Hükmeden tektir haddin bilince Bir aşk ki yaşayamadım gönlümce Çektiğim acıların vebali kimde ? Çağdaş derki ; Duy sesimi ey yar Olamadık bu dünyada bahtiyar Elim bağlayıp gözüm dağlasalar Aşkındır beni yaşatan can çıkana kadar... Çağdaş DURMAZ |
insan, kendi varlığını, yaratılışını ve hayatın anlamını sorgulamalı her zaman.
insanın her şeye hükmedememesi, aslında bir zayıflık değil tam tersine bir kabul ve olgunlaşma işaretidir.
yüreğin hükmedemeyeceği, aşka karşı çıkan kırılgan bir doğası olduğunu da unutmamak gerekiyor. aşkın getirdiği acıların yanında bu duygunun ne kadar değerli olduğunu dile getiriliyor şiir.
sevgiliye ulaşmayı istemek ama onun ulaşamadığı, içsel bir bocalama ve kaybetme hissi,
yaşamakta olduğumuz anların kıymetini bilememenin verdiği hüzün,
yaşamın sonluluğu ve bu sona yaklaştıkça hislerin daha da derinleştiğini ne güzel dile getiriyor şiir.
son dizede de belirtildiği üzere,
aşkın insan hayatında derin ve dönüştürücü bir gücü var.
aynı zamanda da bir yaşam kaynağı olan aşk,
insanı hayata bağlıyor var olma sebebi haline getiriyor..
eyvallah sevgili Çağdaş şair.
en içten tebrikler ve selamlar.