HARI HASTET KÜLÜ GURBETkulaklarımın arasında acı titreşiyor sönmeye yüz tutmuş ateşten bir acı kendini ışıtmayan mum ampüllerin gölgesinde cılız bir mum kimine ampersiz kimine dev kimine cüce acı ancak bulunduğu cüsseye ağır cüssesiz debi uzağı yakın yakını uzak kendi kendine hem hav hem çöp ateşi gözde feri titrek tiril tiril titreyen acı kulaklarım da titreyen ampül gecesi günden aydın günü geceden kara hiç durmadan yanan közde kül külde köz söndü dedikçe harlanan acı harı hasretten külü gurbetten Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |