MumBu kadar ağır yükü hiç bir yürek taşımaz Çakmak çakmak gözlerin alevsiz muma dönmüş Bir gonca gül dalında su olmadan yaşamaz Ruhunun alev alev ateşi meğer sönmüş Işık saçayım derken damla damla eridin Elinde avucunda ne varsa ele verdin Ne kimse mutlu oldu ne sen murada erdin Gül yüzüne kaç çizgi saçına kaç ak inmiş Bir zaman kucağında yıldızları taşırdın Ay yüzünü saklardı mehtapta sen ışırdın Pusulan mı kayboldu yolunu mu şaşırdın Üstüne perde perde bir sarı hüzün sinmiş Şöyle bir maziye dön göreceksin zamanla Pişmanlıklar akacak gözünden damla damla Böyle kötü yazgıyı Tanrı yazamaz anla Bilmem ki bu kaderi sana kim yazıp çizmiş İbrahim Taşdemir |
Dil olarak
….r