Çağın Ruhukalabalıklar içinde soldu ruhumuz kimliğimizi unuttuk ecnebileştik besmeleyle bir işe başlamayı sonra şükretmeyi ihmal ettik hani inananlar kardeşti birlikten güç doğardı Anadolu insanının irfanı hani demez olaydık. yaşamak, kısır döngülerle eskiden ’açlıktan ölen mi var’ denilirdi belki yoktu sen sen ol olmaz deme ’olmaz’ olmaz. taammüden kaybettik kendimizi çünkü renkler cazibesini yitirdi bütün anlamlar karıştı kim gördü kim anladı hayat yolculuğunda hakikat hangi durakta? bu çağın ruhu var mıdır zalimler olabildiğince pervasız vicdanlar ölü gibi suskun katledilen çocuklar sizden değil diye mi ... çöplükten kirli hayatınız? Ağustos 2024 |