Yalvarırım Allah'ını!
Bu zerzenişim!
Bu feryadım! Sitem değil, Allah ım! Ben râzıyım kaderime... Ama, Küçük kuşumun, Körpe kalbi, dayanır mı bu kedere? Göğüs gelebilir mi bu kadar olumsuzluğa? Artık yeter! korkutmayın! Susun! O, daha körpe... Ağzı var, dili yok! Sabret küçüğüm! İnsaf biraz hayat! Üstüne gitmeyin! O daha minik, Körpe... Onun ağzı süt kokuyor! Hayat onu, harap etme! O, daha minik bir bebek! Allah’im! Onu nasıl böyle, kundağında, nasıl yanlız koyup gideyim? Yapayalnız, çekemez bu hayatın derdini... Geleceğin kahrını... N’olur hayat yavrumu, sakın üzme! Harap edip, kolunu kanadını kirma... Son bir kez,, sarilıp, kokunu içime çekmek istiyorum! Ağlamamak için kendimi zor tutuyorum! Allah’ım yavrumu Koru! Kanatlarının altına al!“ Dinçer Dayı |