Hasretinden benim dünyam karardı
Gitiğinde sandım güneş tutuldu
Gökyüzü karardı,gönlüm karardı Nazik yürüyüşün güzel gülüşün olmayinca sanki dünyam karardı Gitiğinde baldan tatlı o huyun Saf,ve sevimli yapın aklıma geldi Gece gündüz hayalimi söslerdın Düşüne,düşüne dünyam karardı Gitiğinde canım kanım çekildi canımdan bir parça benden ayrıldı Kıvrandım acıdan,yandım yıkıldım. Hasretinden benim dünyam karardı Kor bir ateşe düştüm görmeyeli Bu bulunmaz acı düşürdü beni Gözyaşlarım aktı nehirler gibi Sel olup taşarken bahtım karardı Göndüzüm aniden geceye döndü Artık hiç bir yeri göremez oldum yaşama sevincim ortadan kalktı Görmeyeli benim dünyam karardı Gitiğin den beri hayaller sôndü. Yaşama sevincim keyfım kalmadı Aklıma gelirken her halın,sözün Göndüz gece oldu gözüm karardı Gözümde büyüyen sen bir dev idin Bulunmaz dünyada eşin benzerin Allah sevdirmişti,bir melek idin Gitiğinden beri içim karardı Bİliyorum asla aklımdan çıkmaz senın gidişine yer gök ağladı Kalbın ortasında büyük bir sızı Yine hatırladım,içim karardı 18/08/2024 Mehmet Emin sakin |
ruhun çektiği ıstırabı anlatabilmek için.
Gurbet ve hasret de bu durumlar arasında yer alır.
Bu şiiri okuyunca bende
'Aşk, gurbet elde sevdiğine hasret kalmakmış'
teması oluştu.
Şiirin her dizesi;
'Seni sensiz,
senden uzakta yaşamak
ne zormuş.' diye haykırmakta adeta.
Zira anlaşılan o ki bu hasretin süresi yok,
bir gün sona eresi de yok.
Tebrik ediyorum.
Kalemine sağlık.
Esen kalın.