Kelebek
Ruhum bir kelebeğe dönüşürdü gülüşünle,
uçardım. Uçup omuzuna konardım. Sen bakmazdın hiç, Sanki yokmuşum gibi, Anlamazdın. Ama ben oradaydım , Göğsünde,kalbinin tam üstünde. Bilirdim hissetmezdin, Ağlardım… Ne çocukluk ama değil mi? Gülüşünle mutlulukla uçarken, Görmeyişinle yanardım.aslında şakasına “gel” desen, İnan kanardım. Kelebeğin ömrü ne ki, o yalanı da seninle yaşardım. Ey narında yandığım yar, Bak kanatlarıma,hala rengarenk. Hala konmak için bekliyor gülüşünün köşesine, Hala ölüyorum bir günde kelebek etkisiyle |