UTANÇ
sessizce araladım utancın kapısını
görmek istemiyorum mazinin yapısını o vakit bir çocuk vardı saftı, akılsızdı utanç duvarlarından acılı hisler sızdı hangi çamur kapatır utancının rengini ne ettiysen kendine, üzme kendi kendini şimdi bir yol ararım maziden çıkmak için utancın kalesinde düşmanı yıkmak için nedense gözyaşlarım hüzünlerde boğuldu utancın dağlarından sızan sular yol buldu artık geçmişte kalsın hatalardan utancım utanmak güzel erdem, utanmayanlar sancım KÜRŞAT AK |