Tek celselik bir mahkeme oldu
Savcısı sen,hâkimi sen
Ve mahkumu benn...

Bu karar sanki biraz ağır oldu
Ne savunma ne bir söz aldım ben..
Davalı benimde ya davacı kim
İsnat edilen suç, iftira velakin
Söz söylemek ne haddime,hele sana ne mümkün

Kılıcının önüde ardıda keser
Huzura erecekse senin olsun bu ser...

Bitsede celse artık çeksek cezayı
Arafta olmak ayrı işkence
Bedenim de sızı,sarar her azayı

Zaman yetmiyor, doluyor mühlet
Galiba bu sefer cezamız mühebbet

Kollarım da değil, zihnimde kelepçeler
Ruhum da dönüyor bu arz bu felekler
Götürmeye bugün mü yarın mı gelecekler


Şimdi senin duvarsız hücrendeyim
Bir meyus,bir Mecnun avareyim..

Tek tek düştü kaleler
Bu son izmihlal
Yenildim yıkıldım, biçareyim..

.Gözlerime inerken perde
En güzel düşlerim nerde..

Ziyâ’nın hülyası kalsın dimakta
Buz tutmuş gönül bir an ısınmakta

Boşver sende git...
Ne üzül,ne kal merakta
Bir meçhul geldi, gitti say
Atarken şafakta....