Dipsiz Kuyu
Dağ başında kurt ayazında bir başımayım
Bir ışık oldun sonra kayboldun Üşüyor ellerim bedenim Ama içimde öyle bir yangın var ki Kor gibi yanıyor yüreğim Ne akıl kaldı başta ne can bedende Öyle bir dert var ki serde Bir el ver kalmasın bu cenaze yerde Sen uzaktan da olsa ara da bir ses ver de Bir parça uyku girsin gözüme bari seherde Kendimi çukurda sanıp çıkmaya çırpınırdım Yaşamıyordum... Canlı ölüler gibiydim insanların içinde Bir gülüşünle yaşadığımı anladım Çukurdan çıktım tamam dedim Ama bilemedim öyle bir dipsiz kuyu ki bu Düş düş bitmiyor... M.D. |