AH SÜKUT !
ah sükut !
bırak o kayık batsın hüzünlerim bir anı olarak kalsın ama ne olur sızma içinden her geçeni de yazma yükün ağır yanıyorsun cayır, cayır dudaklarında sözcükler inim inim inliyor tutma bırak göz yaşı denilen o sıvı aksın perdeleri aç şems içeriye sarksın sayısız özlem dilinin ucunda bırak yorgunluğun ful çeksin bırak ıslanmış halin nüksetsin soyun elem giysilerini görende seni üryan zannetsin |