Ben bilirim de sen bilmezsin
Güneş ışıkları yaprakların arasından süzülüp odamı aydınlattığında
Penceremi açıp içime temiz havayı ciğerlerime çektiğimde Yüzüne vurduğum soğuk suyla kendime geldiğimde Ve ilk adımımı atarken yeni bir güne Adını sayıklarım ve seni düşünürüm Ben bilirim de sen bilmezsin Sen hatırlanmaya değersin Bazen çok sinirlenirim insanları anlamadığımda Mutlu olurum bazen yaşını almış insanların selamlaşmalarından Gecikirim bazen olmam gereken yerlere Çok beklediğim de olur bazen korkarım kendi öfkemden Adın dolanır dilime bir de sana söverim Ben bilirim de sen bilmezsin Sen hatırlanmaya değersin Meral Dülger |