ANKA,NIN KÜLLERİ
Anka,nın küllerinden yarattığım şiir.
Şairlerden aldım damarımda yürüyeni. Şimdi aç çocukları doyurmalıyım. Bir annenin göğsüne düşmeden kırağı. Bilirim aşk ikinci sırada kalmalı. Acıyı işliyor gelinlik kızlar kanaviçelerine. Analar ah analar kalpleri yasin okuyor. Ezil ezilki korkudan her şey şeklini alsın. Demiri toz acıyı bal ederiz bilirim. Güneş erken doğar işçi mahallesinde. Fakirlikle zenginligin ayrımı budur. En çok bir öğretmen öldüğünde ağlaşılır. Bir öğretmen de bir ülkedir bilirim. Kulak hizasından öpebilirim bir kadını Kokusunu alırım işvesini saçlarından. Her sırrımı bir çiçeğe vererek büyürüm. Bileğime kelepçe evlere çarpı vurulur . O evlerde Niyazi ,yunus, celil ,yıldırım, Nihal, serap, çiğdem, meral. daha niceleri oturur. Gülen çocuklar henüz yok bilirim. Ey cehaletin ey karanlığın arka yüzü. İşte seninle aramızdaki fark budur bilirim.. TÜM SİTE SAKİNLERİ İSİMLERİ GEÇERLİDİR O EVLERE. İREM AYDEMİR |