Avuç içinden öpüyorum
Eylül bitmek üzere...
Yapraklarını dökmüş bir ağaç gibi, Dallarım kırık ve o kadar buruğum ki... Bir güz esiyor içimde, Yüreğim gazel... Issızlığın işlemiş, Gül kurusu dudaklarımın kırışıklığına... Gözlerim, günbatımı... Ellerim, gurbet... Görünen o ki, Bu hazan da olmadı. Ben yine de, Birgün ufkumda belireceğin inancıyla Bahar hülyaları kurarak Özlemlerimi ekiyorum sensizliğe... Sana susamışlığımı Bir kez daha arz ediyor, Bileğinden, avuç içinden öpüyorum |