Özlem'in yakıyor içimi
Akşam olur...
Zamanla el, etek çekilir... Ve her tarafı zifiri karanlık kaplar... Kabus dolu o, geceler başlar! İçime efkar çöker... Pencereyi açıp, her aya baktığımda seni görür gözlerim... Seni arar evin her bir köşesinde... Canlanan anılarım la sana bakar gözlerim... İçim burkulur... Buğulu ve hüzünlü gözlerle... Geceye yükselir nefesim... Yokluğunda üzülür ve üşüyerek hiçliğe sarılır umudum... Belki bir gün dönüp gelirsin... Hiç kimseye hiçbir şey söylemeden Sessiz, sedasız... Kimselere fark ettirmeden... Geldiğinde görürsün içimdeki sevda neşesini... Gözlerimi kapattım! Ellerimi uzattım hadi gel! Dinçer Dayı |