HZ.İBRAHİM‘İN BAŞKALDIRISI 3 (Nemrut ve İbrahim)A A Şİirleri İbrahim ve Nemrut 3 HZ.İBRAHİM‘İN BAŞKALDIRISI 3 (Nemrut ve İbrahim) Nemrut odunları yığdırdı dağ gibi Aylarca odun toplattı kölelerine büyük bir ateş yaktırdı İbrahim’i o ateşe atmak için ve büyük bir tören yaptı Bir adam getirdi öldürttü bir adam getirdi affettirdi İşte dedi ben yeryüzünün en büyük Tanrısıyım İşte kullarımdan birini öldürdüm şimdi ben Birini de affederek dirilttim ey İbrahim İbrahim dedi benim Tanrım yoktan Var eder bu bir vardan yok ettiği gibi Ama sen edemezsin en küçük bir şeyi bile Yaratmaya güç yetiremezsin sen zavallı aciz birisin Büyüklenmektesin eğer sen tanrıysan Benim tanrımın güneşi doğudan doğar Ve batar batıdan eğer gücün yeterse senin Sen de batıdan doğur güneşi doğudan batır Yok yapamazsın yapamayacaksın elbette Acizliğini ilan etmelisin edeceksin bu yerde Zavallı aldattığın halkın önünde yeryüzünde Nemrut kızdı köpürdü bağırdı çağırdı Mancınık diktirdi ve İbrahim’i attırdı o ateşe Şimdi sen görürsün dedi görürsün yanınca bu ateşte Bana yalvaracaksın yalvarmaya vaktin bile olmayacak Anlayacaksın benim en büyük Tanrı olduğumu Anlayacaksın putumun en büyük put olduğunu Tapınmak isteyeceksin tapınamayacaksın Başkaldırının bedelini ödeyeceksin canınla Emretti Nemrut attılar ateşe İbrahim’i Allah ateşe serin ve selamet ol dedi Serin ve selamet ol dostuma Halil’ime İbrahim’ime serin ve selamet oldu ateş Güllük ve gülistanlık oldu ateş İbrahim’e Serin sular akmaya başladı ateşler içinde Yeşil yemyeşil vadi oluştu ateşler içinde Güllük ve gülistanlık oldu ateş İbrahim’e Nemrut seyrediyordu sarayından İbrahim’i Gördü şaşırdı olan biteni İbrahim ateş içinde Serin ve selamet olmuştu güllük gülistanlık Nemrut seyrediyordu sarayından İbrahim’i Ve görüyordu İbrahim’in yanında biri bir adam Konuşuyordu onunla sohbet ediyordu enikonu Yalnız değildi orda İbrahim yalnızlık ta çekmiyordu Ve görüyordu İbrahim’in yanında biri bir adam Hem ateş te ateş değildi gül ve yeşillikti üstelik Bir ırmak akıyordu ateşin ortasından hayret Ve balıklar yüzüyordu içinde iri iri keyifle Hem ateş te ateş değildi gül ve yeşillikti üstelik Korktu Nemrut korkusu arttıkça arttı Çıkarın onu oradan dedi onun dini Yayılacak bu bir mucize olacak halkın gözünde Korktu Nemrut korkusu arttıkça arttı Zaten öyle biliyorum ben Tanrı değilim Ama bundan sonra itiraf etmek nafile Sarsılacak imparatorluğum Ben bu durumdan memnunun Dediğini yaptılar ve İbrahim’i Attılar Nemrut’u ülkesinden İbrahim de hicret etti buradan Yeni ülkeye doğru anlatmak için öğretisini Ahmet Kemal Kayıt Tarihi : 13.4.2015 |
destanların şairi
kutluyorum,,,