1

Bir mikrofonum olsa ben de şair olurdum
İçli bir melodiyle güzel şiir okurdum

Hafif öne eğilip önce selam verirdim
Kendimden söz ederek damla damla erirdim

Konuşmam tamamlanır sıra gelir şiire
Beni titreme alır ter basar birdenbire

İnceden keman sesi fon müziği duyulur
Az rahatlama gelir işler yola koyulur

Mikrofon sağ elimde sol elim sol böğrümde
Sağ ayak hafif önde ateş yanar bağrımda

Sıra şiire gelir okumaya başlarım
Bakarım dinleyen yok birazcık yavaşlarım

Bana bakın der gibi birden yükselir sesim
İşte tam da o anda biter bütün nefesim

Biri işi farkeder yavaş yavaş alkışlar
Gözler bana çevrilir tuhaf tuhaf bakışlar

Ne ummuştum ne buldum yıkıldı hayallerim
Ben belli etmem ama titrer durmaz ellerim

Şiir okumam biter anda gürültü diner
Kimse dinlememiştir moral sıfıra iner

Tekrar selam vererek alkış kopsun beklerim
Hazirundan hiç tık yok hebadır emeklerim

Mikrofonu veririm sunucu sahne alır
Ne hayaller kurmuştum heves kursakta kalır

Sunucu özür diler cak sokete uymamış
Herkes müzik dinlemiş beni kimse duymamış

Birden kendime geldim aman Allah bu ne hal
Hiç kalkmadan yerimden hayal içinde hayal

Şair şiir okurken kendimi şair sandım
Hayal kurduğum yerden alkışlarla uyandım

Derin derin oh çektim halime şükrederek
Şair olacaksan ol mikrofona ne gerek.

2
Keşke şair olsaydım ben de şiir okurdum
Fazıl kadar olmasa lüzum kadar olurdum

Bir mikrofon bir kürsü işte sana bir şair
Dinleyenler düşünsün olmaz olur vesair

Bir yayınevi bulur hemen kitap bastırır
Şair oldum diyerek kastırır da kastırır

Kitap elinde kalır masraflar sırta biner
Reklam girer devreye fiyat iner de iner

Olan bitene neden ses çıkartmaz şuara
Şuara kisvesiyle çok ses çıkar şu ara

İstiklal marşı yazan Akif’e kızanlar var
Ayrı milletmiş gibi tekrar marş yazanlar var

Yazdıklarına baksan ne akıllı ne deli
İğdiş koçlar türemiş Karakoçlar gideli

Halktan alır adını halk şairi ozanı
Bedava mahlas bulur olur cadı kazanı

Cennete sürgün demiş ödüllü yar gülünce
Padişaha yalvarmış can boğaza gelince

Ben kendimi tanımam şair hepsini tanır
Her türkü dinledikçe şairlikten utanır

Şehide makber olur şiir cephede mermi
Nişancı Akif ise mermi boşa gider mi

3
Hece şiiri yazsam parmaklarım az gelir
Kafiye uymayınca çam üstüne çam devir

Köroğlu Dadaloğlu koşmaya yan bakarım
Bir Çobanoğlu çıkar suya teper korkarım

Kaside yazmak şöyle okusam aklım ermez
Fuzuli yazmasaydı taşlar suya yol vermez

Divan çok ağır gelir Aruz’la baş edemem
Rubai Hayyam işi gazeli hiç denemem

Şairlik böyle bir şey şiire yük vurulur
Muhibbi ve Avni’yle saltanatlar kurulur

Dilimi uzun tutsan kement olur boynuma
Her Sultan’a bir Hızır ateş atar koynuma

Karacaoğlan olsam Çukurova bulamam
Toprağa sarılırım ama Veysel olamam

Güzelleme yazamam şansım yok aşktan yana
Hiciv yazmak istesem küfreder Neyzen bana

Duygusal olmayınca zor gelir bana nazım
Belki nesir yazarım izin verirse Nazım

Naat yazmaya kalksam edep haya ederim
Cahilce cümle kursam Üstatlara ne derim

Hiç ağzıma alamam Mevlanayı Yunusu
Beni bin fersah aşar mevlevilik konusu

Otuz beşimi geçtim haddimi aşıyorum
Sessiz gemi kalkacak rıhtıma koşuyorum

İmge simge anlamam neftesiz bir neferim
Bir nağme öğretenin ellerinden öperim

Adım İsmet olunca içim ismet olur mu
Benden şair olırmu şiir kısmet olur mu

2206/2018 - İ.ANİK