Seni anlamak ağlamaktan zormuş huzur
Adı konmadık konulara
İçimden gülüyorum Gözü açık ölüyorum sanki Sensizlik sessizlik Sana ağlamak seni anlamak zormuş Hasretini satıyorum kör paraya Bu hasret tuz basıyor yaraya mesafe koyuyor araya Bana düşen ağlamak mı Yoksa hak etmediğimi anlamak mı Anlamıyorum Aklımın ucunda koşuyor kendini dev aynasında gören midilli atları Ala bela olmuş sırtları Manevi kaçaklar Yaz gününde buz tutuyor saçaklar Palavra kuşları uçuyor tek kanatlı havada Balinalar kızarıyor tavada Hani poyraz’ın getirdiği Kaba yelin götürdüğü karlar Okyanus oluyor azıcık çukurlar pişiriyorlar ocakda hıyarı Bozdular eyice ayarı Ziyadeleşti artık fikrim zikrim Peynir gemisi lafınan yöruyormuş Meyer bunlar hasırın altında mısır görüyormuş |