Sedyeye uzandım akarken kanım
Acilde uyandım: “Yetiş doktur bey”!
Yarama bakıver yanarken canım.
Yardım esirgersen bitiş, doktur bey.

Analar, ne güzel evlat doğurmuş.
Vatana, millete aşkla yoğurmuş.
Duygu yitirende, kulak sağırmış.
Çok gördük parayla ötüş(!) doktur bey.

Hayat değirmendi, ağardı saçlar.
Bir türlü elime geçmedi uçlar.
Hayır, diyemedim benimdi suçlar.
Çok gördük yüzlerde rötuş(!) doktur bey.

Kaç defa tezgâhtan geçtim, sayısız.
Şükür ayaktayım amca, dayısız.
Kuru kalabalık çoğu mayasız.
Çok gördük bedelsiz satış, doktur bey.

Dertsiz olsun elin, ay nurlu yüzün.
Bahar olsun ömrün, gelmesin güzün.
Paraya tamahkâr değildir gözün.
Çok gördük acile yatış, doktur bey.

Sosyal güvencemi önce sormadın.
Kim olursa olsun koştun, durmadın.
Bugüne kadar tek bir kalp kırmadın.
Çok gördük kapıdan itiş, doktur bey.

Yıpranmış kalbime neşe düşürdün.
Yaramı sevgiyle sarıp, pişirdin.
Dursunî’ye değer verip şişirdin.
Çok gördük makamdan atış, doktur bey.

Dursun Yeşil – 26/03/2008