Gitme lütfen

Dilimin kemiğinde k a n kuşları
yaşımız h i ç Tanrı’nın avuçlarında
Larmina


Ensemde ölü bir çocuğun kalbi var
Ayaklarımın altında gök gürültüsü
Karnıma
bir sürü intihar kelebekleri taşıdı kuşlar
Ağızlarında binlerce yara bantlı yüreğim
Gagalarında Kaf Dağı hüznüm
Sırtımdaki sütsüz izleri ısıttı kuşların Tanrı’sı
Örtüp
annesiz hüzünlerimi içinde ninniye yatırdı
Kırk bin kere pansuman yaptı yedi oktavlık
yetimhane gözlerime
Mayıs’ın akortsuz bestekarı
Yapraklarını döküyor kirpiklerimizin sokağına
İçimiz ö l ü kelebekler


Elbisemin eteğindeki çocuk çiçeklerime
t u t u n
İnsan kırıklıklarımızı kırklanmış
Güneş’e açılmış sırtlarımızdan
Eleyerek ufala bizden
Kalbinle kalbime dökül
Sürgündeki dudaklarımızı buz tutmuş
Kuzey dip içsel okyanusundan azat et bizi
Kuzey kalbimizi güney’e bük
Dudakların ruhu mis kokulu Z ü h a l


Yedi kere uyut bizi göğün peçesinde
Çocukluğum çocukluğun
Yağmur kuşu kovalayıcısından çıkıp gelsin
Geldiğimizde merdiven kuralım göğe
Kış bükücünün ellerindeki kar g ü l l e r i n i
Bulut ağaçlarından toplayalım
İçimizdeki kalabalık konserleri
Orkestra bahçelerine ekip tekrar büyütelim
Belki
Hayat ağacı olup uzatırız Tanrı’nın göz yaşlarına

Tanrı’nın avuçlarında
Avuçlarımızda merhamet kuşlarımız var.
“ içimde seni kaçırırsam,
her şeyi kaçıracakmışım gibi bir his var”
L a r m i n a















may27