Ah be emekli, perişan ve garip,
Sefa’ da olan o, çaresiz kalan emekli.
Torunundan kaçar, tatili unutur,
Borç içinde debelenir, gözden ırak durur.

Verdiği oya pişman, hala kanar mı yalanlara,
Akıllanmazsın, emekli arkadaş, ah be emekli.
Ne zaman bitecek bu zorlu yolculuk,
Gözlerin yaşlı, yürek yorgun, vücut kırık

Bir zamanlar çalışırken, umutlarla doluydun,
Emeğinin karşılığını alacağını düşünür dururdun
Ama emeklilik geldi, beklenen rüya bu değil,
Zorluklarla dolu bir hayat, çaresizlik deli eder seni

Torun geliyorum dede dediğinde sanki kaçar emekli,
Kıyamazsın torunlara içini kaplar bir duygu seli
Geçmişi unutmaya çalışır hayaller bırakılır geri
Dostlar kayıp, yalnızlıklar içinde perişan emekli

Gözden ırak oldun, artık oldun emekli
Baştakiler sanki hayırsız dost unuttu seni
Verdiği oya pişman, gözyaşları sanki yağmur seli
Yalanlara kandı hayal kırıklığı içinde garibim emekli

Ah be emekli, kaç kere kanacaksın yalanlara,
Sen akıllanmazsın, alıştın mı hayatın zorluklarına
Ama unutma, emekli dostum,
İçindeki gücü bul, diren hayatı zehir eden zorbalara

Biriktirdiğin tecrübeler, geçmişin hazine,
Yaşadın güzel anılar, umutla bakacaktın geleceğe.
Çünkü emekli olmak, sadece bir durak,
Hayat devam ediyor, sana kalıyor ayak uydurmak.

Emekli dostum, senin için yazdım bu şiiri,
Gönlünde umut yeşersin, hayat seni güldürsün.
Zorluklar geçer, güzellikler kalır geriye,
Sen de güzel günlerin tadını çıkarsın belki bir gün emekli.