Ben de yalvarıyorum.tşk.

Mavinin içinde anlam dokuyan gözbebeklerinde kendimi aradım, bir umut ilişmişken gözlerindeki temasınla; bağlılıklara, vefalara, sevdalara dolanmış bir ilişkiyi temaşa ettim ben her defasında. Hoş geldin güneşim, günaşırı gelgitlerimde zaman benden aşırırken, hoş geldin sen yüreğimin selam kapısının eşiğine, düşüncelerle.

Yok yok! Artık acımıyor, pas tutup gıcırdayan ruhumda demlenmiş, ibretlik diye mıhlanıp delinmiş ellerimde kalanlar. Her kulun hayalinde saklanan gizemler tutulsa ay ışığının yakamozlarına, ben kozumu yakmazdan evvel yine sana sorardım var mısın benle? Var mısın ebede kadar sevmeğe.. Her şeye rağmen varlığın bile soluklarımı titretiyor, rağbet görüyor endamın; dilimde katmerlenen nağmelerimde.

Benzeyemez kimse sana, bezense de en güzel hazinelere, ay yüzlü meleğim! Ne hazindir ki “biz” olamayışımızın hüznünü yaşarken, ben bazen maziyi anımsarım ve yine keşkeler ülkesinin pişmanlık burçlarından atlarım en derin dehlizlere. Belki ruhum demlenir minicik bir çınarın gölgesinde, ham duygular yenilenir, denenir mi dersin eldekiler yürek eleğinde. Feleğin birinci dersinde elendim, hayat vermedi bana ne bir altın öğüt ne de Nazım’ın “Salkımsöğüt”ünde ölmek üzere olan kelimeleri. Ah ne olurdu yarınlara daha keskin baksak, sağır kesilmişçesine kulak ardılar ile istikbali satın alsak? Ha bir eksik ha bir fazla! Yaşam dönerken hızla yada ağır aksak sen geldin yine, hoş geldin yüreğimin selam kapısına..