Bu Son Olsun
Kaç kez kırdın dalımı yaralayıp derinden
Her gülün dikeni var diye katlanıp durdum Bak yüreğim kanıyor yara senin elinden Bu son olsun diyerek bir daha tekrar sardım Sızlayıp durdu her dem hiç kabuk bağlamadı Kurumuş bir pınardı, gözlerim ağlamadı Günü geldi tuz bastım yürek yeniden yandı Bu son olsun diyerek bir daha tekrar sardım Dayanma gücüm bitti artık yük taşıyamam Sen bensizliğe alış ben sensiz yaşamayam Bırak kabuk bağlasın yeniden kaşıyamam Bu son olsun diyerek bir daha tekrar sardım Bir daha bulamazsın çünkü menzile vardım İbrahim Taşdemir |