Canbaz sözcüğü şiirin iç alemine bir gölge gibi sinmiş ve atardamarını oluşturuyor şiirin. Bu sözcük "adam ve trajedi"yi işaret ediyor.Yükseklere gerili bir ipin üstünde seyircileri eğlendiren de, ölmek için son sürat araç kullanan da, bir sevdayı sessiz ölümlere terkeden de canbaz sayılır.
Kendi canını düşünmeden ölüme davetiye çıkarması acıtıyor canını Canan'ın. Kadında, aşk var oldukça saatler hep "hayatı" gösterir. Ve yetinilir, "hiç olmazsa"lar ile.

Canına susamışlığın acıtır canımı
Öfken titretir ürpertir kadınlığımı
Ortak rengimiz kırmızıdır evet..

Kırmızı, aşk ve ölümün ortak rengi. Siyah ölümü simgeler, ölüm istenmeden gelirse.
Ölüm arzusu, kızıl-vişne kesiği gibi bir şey olmalı. Kadının ağzı kırmızıvişnekesiği
Boyalı iken adam almak istedi muradını ve ardından ölmek! Zamanlama farkı erkek-kadın farkının nişanesi. Kadın hayat demekse, hayat devam demekti. Dozu azalınca evcilliğine bürünen aşk adı "kırmızı" kalarak devam ederdi. Tam burada büyük bir soru adamın aşkı algılayış biçimi. Kimedir öfkesi? Yıktığı bentleri, kırdığı gönül kapğılarını görmez mi?
Kimden alacak yaşanmamışı yaşanmış kılacak reçeteyi? Kimden duyacak hayatı sevimli kılan nükteyi? Kadın "neden" lere hayıflanırken, erkek başı iki elinin arasında çıkmazlarda mı?
Gözlerinden okunmuş demek ki, adı konmuş "öfke".



Oysa temizdi ellerim
Dudağın deymedi tenime
Zehrini akıtıp içime
Bedenimi kirlettin...
Oysa temizdi bedenim
Kim olduğunu söylemeden
Böylece çekip gidemezsin

Sorularla bırakmak...
Mahkumiyete de, özgürlüğe de, iyiye de, kötüye de "tarih düşmemek"...
Sözler mi kifayetsiz, yürek mi yetersiz? Aşk çıplak mıdır, çıkamaz toplum içine?
Bir talep olsaydı kin ve nefret uyandıran, defedilirdi. İstenen olsaydı belki yaşanacaktı.
Aldanma ki, şair sözü elbette yalandır" sözünü haklı çıkarırcasına, sözlerle oynanması sonucu her söz köz mü olmuştu? Bilemiyoruz.
Ortak rengin kırmızı olması neye yarar artık. Bedel ödeyen bedel ödetir.



Gözlerinin deydiği yerdir gözlerim
Bu şiir’i bırakıp ellerime gittin
Anlatamıyorum dedim sana çok kere
Bu cana bu kadar yük niye?
Olmazsa olmazın mıdır kan?
Çocukda anne meme
Baba toprak mıdır?
Atlar umudunu çalan atlar
Söyle...
Umudun hoyrat/ın/mıdır?

Soğuk kutuplarından Şiirin sıcak vahalarına iniyor şair. Gözler gözleri arar.
Gözler b /aşka, neye yarar? Haydi anlat gözlerinle, güvenemiyorum söze, kırdım kırıldım
saralım gözlerle göz göz olmuş yaraları. Aşkın yasası "O Şiir"de ise bu yasa hangi ülkede hükümfermadır? Şimdi değilse, peki ne zamandır? Yaşama geçmeyen tapınak yazıtları gibi,
her türlü yaşamayı kösnüllük mü kabul etmektedir? Anne sütü nice hayırsız evlada gıda olur da, sütün hayrından bir şey eksiltmez. Kadın-anne-hayat, baba-emek-toprak gibi nice nice ikilemeler, üçlemeler yazılabilir. Deli bir tay gibi koşması nedendir "adamın" uçsuz bucaksız ovalarda. Yorgun başını, dalgın bakışlarını ara be ara şiire düşürmesi nedendir? Neden neye koşar gider bu deli tay? Yılkı kendi içinde bir sisteme sahip olsa da, evcil değildir. Özgürlüğe yakındır "yaban"lık.

Bu ölümsüz gibi kurulmuş, zulm üzre yaşayan/yaşatılan kentler bir gün ölecekler.
İçinde saklamış belki de adam ruhunu. Yabanıl ve özgür. İçinde kentlere can verecek muştular
yeşere yeşere, bir sonbaharın tam ortasında durmaktadır.

Ah şu kentler olmasa.
Yıldızların parlak.
Suların duru olduğu zamanlardan.
Bir ülke çalsa.
Nedensiz, sebepsiz, sorgusuz Aşık olsa.

Değerli Şaire ve çok çağrışımlı Şiirine aciz bir yorum denemesi.
Daha çok içdükümü, yaprak dökümünün serlevha olduğu şu günlerde.
Hata var ise, bağışlana. Selam ile.