Son umutsuzluk
Son Umutsuzluk
Yanar, Kül olur insan, ruhunda sancılar Çapraz ateşte kalmış Delik deşik beden misali yürek Çöl sıcaklığında kavruk toprak Nasıl yarılırsa damar damar Taşımaz göğüs kafesi Dar gelir vurgun yemiş yüreğe Çatlar, çatlar Kanar, Ciğerine batan can kırıklarıyla Virane olmuş gönül hanesi Dolar kızıl kor alevli kanlar Gönül boşluğuna Beklerken bir sevda hoşluğu Hiçliğe evrilir duygular Arzular tarumar Hem yanar hem kanar yürek Solar, Rengarenk umutlar Beklerken bahar coşkusuyla Açacak çiçekleri gönül bahçesinde Ayazda kavrulur duygular Ne çiğdem açar Ne nergis kokusu duyulur Solar göz yaşıyla ıslanmış umutlar Savrulur, Karamsarlık rüzgarında ayrılıklarla Bir bir dalından kopan Hazan değmiş yapraklar misali Yangın yeridir gönül hanesi Uçuşur külleri, gazel olmuş gülleri Savrulur bir vefasızın ardından Kimse tutmaz elinden Acımasızca yok sayılır Bir başına kalırsın viran olmuş yurdunda Rüzgara kapılmış küllerin savrulur Kalır, Acı sözlerin izleri Her bir kıvrımında beyninin Unutulmaz girdabında boğulursun Kulağında çınlayan sesinin Silemezsin, yankılanır hüsranla Kızarken kendine sürekli.. Dilinde kalır söylenmemiş ne varsa Umudun biterken İnce bir sızı kalır sol yanında.. Faruk Tezel 29.03.2024 |
Sevmek ve umut etmek...
Bence insana verilmiş iki çok büyük hazine.
Bazen istenilen gibi olmasa da hiçbir şey yine de güzeldir sevebilmek. Tabii umut etmek de.
Şiiri okuyunca Cemal Süreya 'nın şu dizeleri geldi aklıma;
" Özlemek ölmekten sadece iki harf fazla be çocuk"
Bazen u/mutlu yazıyoruz. Umut var oldukça mutluluk da olacaktır kısacık anlarda saklansa da çoğu zaman.
Umut etmekten hiç vazgeçmez insan ne olursa olsun. Sol yanında taşımak zorunda kaldığı sızıya rağmen bile
Şiir çok güzeldi. Emeklerinize sağlık.
Sağlıklı, u/mutlu günler diliyorum huzurla.
Saygılarımla hep