Neyleyim
Neyleyim
Kimileri zevkle keyfin çatarken Deli gönlüm hara düştü neyleyim Umut ile huzur sefa ararken Günlerime kara düştü neyleyim Gençlik denen fırtınalı yaşımda Kavak yeli esip durur başımda Bilemedim kahpe felek peşimde Aklım şaştı zora düştü neyleyim Karar aldık pay eyledik dünyayı Söz verildi adil çektik kurayı Kimi konak kimi aldı sarayı Bu şansıma kire düştü neyleyim Birçokları seyran eder yârınan Bazıları devran sürer varınan Tanışınca talih denen körünen Tüm varımı, fire düştü neyleyim Yahya Koza |
tebrik ederim..
bende bir zamanlar nacizane böyle bir şiir yazmıştırm..
Manevi yol sarptır, sonu bilinmez,
Meleklerle ruhlar, gözle görülmez
Cennete, günahlar, ile girilmez
Cesetler ruhlara küsmüş, neyleyim.
Aşk, öyle kordur ki, yakıyor ruhu
Geceyi korkutan, sesiyle puhu
Hakk’a kul olmayan, nadan güruhu
Nefisler kalplere, küsmüş neyleyim.
Yürekten seversin, aşkına derman
Kalbindeki nurla, cennete ferman,
Kadere teslimdir, imanla durman,
Maddeler manaya küsmüş, neyleyim.
saygılar..