YALNIZLIK YİNE YALNIZLIK
güneşson ışıklarını
Gönderiyorken sahile Kızıldı ufuklar yine Dalgalar sesiz sakin Gelip gidiyordu kumlara Sahilde bir bank Ve yaşlıca bir bayan Dalgındı gözleri ufukta Sanki bir şey arar gibi Uzunca seyretti giden güneşi Ardında bıraktığı kızıllığı Derin bir iç çekip Yine akşam oldu diye fısıldadı Yorgun gözleri ve yorgun gönlü ile Birkaç martı uçtu Dolandı etrafında Onlarda döndü yuvaya İlk yıldız çıktı usulca Göz kırptı bulutlar arasından Gözünde yaş belirdi Yaşlı kadının Yine yalnızlık dedi Yalnızlık çöktü içime Güneş götürdü umudumu Sanki hayallerimi düşlerimi mazimi Hep burada andım dı Konuştum dalgalarla Anlattım onlara Sevdiğimi nasıl sevildiğimi Gençliğimi Öyle güzeldi ki Sanki baharı yaşadım Gönlümde Kır çiçekleri açardı Bakınca gözlerine Unutulmaz bir sevgiydi Bizimkisi Nasıl bitti anlamadım Hiç düşünmedin bırakıp Giderken beni Ah rabbim yine akşam şimdi Kalktı yavaşça kadın Hafif sendeledi bir an Sarıldı mantosuna Hava soğukmuş meğer Hiç anlamamışım Bakıp dalgalara Yine geleceğim bekleyin beni Sizlere anlatıyorum derdimi Sizlerle paylaşıyorum Hayallerimi acılarımı Umutlarımı sizlere anlatıyorum Ağırdı adımları Yol aldı sessizce Yalnızlığın kollarında Umudunu hayallerini Bırakıp gitti karanlıklara AYŞE KARAN DEVAM EDCEK |
Misafir olduğum komşu sen 35 gösteriyorsun dese de, ben tam tersi yaşıma göre yaşıyorum.
53...
En güzeli de bu.
Yalnızlık güzel. Rıhtıma inip dalgaları izlemek daha güzel.
Arada iniyorum.
Tebrikler. Güzel şiir. Konu da güzel.