Unut
Unut
Saldım gönlümün yılkı atlarını Özgürce dört nala Takılmadan kara çalılara Çakır dikenlerine Ve dokunmadan hoyrat eller Masum duygularına Kırmadan dökmeden Uzaklaşsın huzur iklimine doğru.. Sevgi deryasının sonsuz kıyılarında Koş gönlünce ey yılkı Sevmesen de bir daha başka Hercai duygularına seni kurban edeni Sil zihninden seni küstüreni aşka Ne kadar masum bir tutkuydu Nasıl değer verdiğin bir sevgiydi oysa Unut ne kadar zor olsa da. Unut o derin yaralar kanasa da. Uçur gönlündeki hüzün kuşlarını Kargalara teslim olmuş güllerin gölgesinden Kanat çırpıp süzülsün Sonsuz gök yüzünün aydınlığına Yoldaş eyle gönlümün yılkı atlarına Uçuşun, koşuşun özgürce Umut çiçekleri açtıran gönüllerin olduğu İnsanca hayallerin kurulduğu Huzur ikliminin olduğu diyarlara Unut ne varsa seni kıran Dün dünde kalsın Hüznü unut Kederi elemi unut Tutun bugüne sıkıca Harcanmış duygularına gem vur Dizginle öfkeni Her şeyi unut şunu unutma Sen iyi bir insansın Kendinden esirgeme merhameti Ve sar yaranı, unut acını.. Unut gönlüm, unut unutanı.. Faruk Tezel 25.01.2024 |
İnsan kendisine zarar verenleri öyle ya da böyle silmeli zihninden.
Acıyı tecrübeye dönüştürmeli belki de.
Huzur iklimine yelken açmalı
İçinde hiç bitmeyen umutlarla beraber.
Güzel şiirdi.
Bir nevi insanın kendisini teselli etmesi.
Zaten insan aslında kendini en güzel şekilde teselli edendir.
Güzel bir gün dileğimle
Saygılar