GÖNLÜM BANA YETER
GÖNLÜM BANA YETER
Cam kırmış çocuklar gibi; Ufak defek, sebeplerden Utanıyorum. İyi biliyorum; Kendimce yük ettiğim, Mahcupyetlerimden dolayı, Utanıyorum. Biliyormusun, Saklamayıda beceremiyorum. Bu aralar çok duygusalım; Bu yüzden, sessiz yazıyorum. Belkide gönül koyuyorum...!! Utanışlarıma isyan edip; Çayır çimen koşup, Çığlıklar atmalıyım. Veya; Kağıtsız, kalemsiz Alacak yok, borç yok diyip İçimden geldiği gibi, Herkesle hesaplaşmalıyım. İçinde utancın olduğu; Kağıtsız, kalemsiz hesap Doğru olurmu. ? Doğrumu desem utanırım; Yanlış mı desem, utanırım. Hayatın kendisi utanmaz; Sen, ben, biz, onlar, şunlar Utanmamışız ne önemi var. Belkide utanmamalıyım; Ahretine, gönül koymalıyım. Bu aralar çok duygusalım; Bu yüzden, herkesi affediyorum. Gününe gönül koydum’ya; Gülü’mü soldu’da, ne oldu. Canı kırılmış çocuklar gibi, Çok utanıyorum...!! Çok üzülüyorum; Bugün’de, gönlümü alan olmadı. Bu kadarmı, gönülsüzmüşüm..!! Peki öyle olsun; Kendi köşeme çekilip, Herkesi affedeceğim. Benim gönlüm, gönlüme yeter.. Bilent ATALAY 20*02*2024 Bursa |