BİR İSTANBUL MASALI
Bir İstanbul Masalı
Ecir Demirkıran Bir istanbul masalı henüz on sekizinde Ne günlerimiz oldu azraile nazire Hükmederdik zamana delikanlı çağında Şu kahrolası hayat bize kıydığı yerde Deli kurşunlar kesti ansızın yolumuzu Çalınan umutlardı bilinmez diyarlarda... Benim imgelerimde şiirler çiçek açar Sarılırdık dünyanın izge ışıklarına Karanlık sokaklarda pusu kurdu çakallar Elimde geleceğim umut tacirlerinin Kaybolurdu varlığım hayat sinelerinde... Cehennem sarmalıdır karanlık sokakları Bu şehirde caddeler yaman yollara çıkar Sancısı ellerinde avaz çığlığı yelke Umuda yolculukta ne canlar heba oldu Saklanmıyor acılar buz kesen dehlizlerde Raconu bilemedik, duçar olduk belaya Taşı toprağı ZÊR ’miş hayaller kan kırmızı Acımasız anılar arşa yelkendir serde.. |