BABAM DERDİ Kİ YAVRUM....2Babam derdi ki yavrum; kimseyi küçük görme, Hemence gururlanıp,yerme dostu meclisde, Aldandı şeytan orda,Adem topraktan dedi, Kovdu Rabbim huzurdan,ebedi tardedildi. Babam derdi ki yavrum; küçüklere sevgi duy, Rabbin emri önde tutup,ayet Kur’ana uy, Ağaç yaşken eğilir,insan okur çocukken, Taş olur büyüyünce,kırılır beden hemen. Babam derdi ki yavrum; basma çürük dallara, Hem dünyada ahrette,dayan oğlum Allaha, Olsun dostların senden,her konuda ileri, Arif olan öğrenir,dostlardan bilgileri. Babam derdi ki yavrum; postumu Kursa gönder, Saygı duy Hocalara,olurlar Hakka önder, Seherlerde sabahta,otur postun üstüne, Başbaşa ol Rabbinle,hem gece de gündüzde. Babam derdi ki yavrum; iyi seç dostlarını, Verme sır tutmazlara,sen ince sırlarını, Bilirse iki kişi,olmaktan çıkar sırlar, Yayılır her köşeye,döner sırtına oklar. Babam derdi ki yavrum; öfke şeytan işidir, Yakıp yıkan dünyayı,bir erkekle dişidir, Kızdı isen birine,güzelce al abdesti, Oku felakla nası,def et mel’un iblisi. Babam derdi ki yavrum; kimseye kin besleme, Önce yakıp yıkıp da,sonra özür dileme, Kimseye kalmaz dünya,mağrur olma malına, Bak kabre girenlere,sırtında var mı hırka. Babam derdi ki yavrum; Hakka şükür gerekir, Gidermiş ni’met yoksa,kalpde olmasın kibir, Gelip geçer sıkıntı,bitmez kulun cezası, Benzer dünya zindana,cennettedir sefası. Babam derdi ki yavrum; istiyorsan sen huzur, Her sabahta akşamda,Rabbin divanına dur, En güzeli namazdır,kul çıkıyor miraca, İner yüzüne nurlar,beden varır huzura. Babam derdi ki yavrum; kanaat et malına, Israf en büyük günah,insan düşer fakıra, Nice zenginler fakir,nice fakirler zengin, Sakın arama boşa,alemde bulunmaz dengin. Babam derdi ki yavrum; nankörlerden uzak dur, Dalmış boyca günaha,kalmaz ki onda huzur, Sen dua et bunlara,Rabbim bilir onları, Şu alemde var olan,hepsi Rabbin kulları. Babam derdi ki yavrum; çeşit çeşit insanlar, Beyaz kimi de siyah,arif olanlar anlar, Olan da hikmet gizli,mükafaati ahrette, Sabrederse ağmalar,girecekmiş cennete. Babam derdi ki yavrum; diplomana güvenme, Harmanda düven sürme,el atına binip de, Elden gelen onulmaz,her zamanda bulunmaz, Emaneti alırlar,canlar bedende kalmaz. Babam derdi ki yavrum; ölüm bir anda gelir, Sebep olur bir şeyler,Azraile yüklenir. Dünya da kalan olsa,dünya bize yeter mi? İnsan ibret almalı,dünya değirmen sanki.. 19.02.2024//KIRIKKALE HİDAYET DOĞAN OSMANOĞLU Tc.Kül.Bak.Halk Şairi |
Bu kıymetli öğütlerle bezenmiş dizeleri ve şairini kutluyorum.
Selâm, saygı ve dualarımla.