SENSİZLİĞE MAHKÛM OLAN BU ABU HAYAT
yalnızlık çalarken kapımızı
yüreğimde çıkmayan ayak izlerin var sensiz yaşamak anlamsız giyinip kuşanmak da şöyle bir iyiden iyiye kulak asabilsen ne çok gizlerin var ne çok da feyizlerin tutkularımın inikasında bir hasret ki sanki gecenin yıldızı biraz açık mavi, biraz da müsavi yağmurlar yağmıyor nehirler taşmıyor zerremiz sırılsıklam ıslanmıyor üstelikte sevişmeler yakmıyor tenimizi ben hüzün atmacasıyım bilirsin bu sakınmalar bu kaçınmalar kendime sen yanlış anlama yalnız da avlarım kanat çırpanları üstümüze başımıza çullananları yalnızda avlarım gece beni çağırıyor bak akla karayı ayırıyor gönlümde gecikmiş bir salıncak ipleri koptu kopacak varsın nerden ince ise orada son bulsun aslında bir köşe kapmaca değil mi ? sensizliğe mahkûm olan bu abu hayat |
Yüreğine sağlık.
Daha güzel ve kalıcı şiirler dileğimle,
Selamlar sevgiler.