Tövberim
Başka mevsimlerin koynunda kaldı
aşka susamış tövbelerim gitmem ki göğsünün serinliğinden tatmadan ölümü. Berzahında ölü kuşlar saklayan karanlık sokağında gidemem ki ıssız kaldırım taşlarından yalınayak eli yüzü kir içinde bir çocuğum. İçimde/kini gör ! koynunda soluklandığım gecenin hışmıyla dudağımda yıllanmış adını silemezsin ki başka tenlerin kokusuyla. Düş usuma göğsümün kıblegâhında yankılandıkça terin boynundan bir deniz dökülür ırmaklarıma öp şimdi! ayaz vurmuş çatlak dudaklarımdan sararan yapraklar gibi düşüyorum avuçlarına. |