BİR KIYAMET KOPTU SANKİ
Bir Kıyamet Koptu Sanki
BİR KIYAMET KOPTU SANKİ Gecenin dördü Dört dörtlüktü herşey Dört dörtlük bir uykudaydık Kimin umurunda Ve birden Kıyamet koptu sanki Kaçacak yerler aradık yoktu yok yok Kapılar açılmıyor ktlendik kaldık Bir mezar oldu evler Diri diri gömüldük Çok şanslıymış meğer hemen ölenler Kimi yatakta yumdu gözlerini hayata Kimi bir zindan mahkumu gibi baktı hayata Seslendik avazımız çıktığı kadar Seslendik seslerimiz tükendiği kadar Bir cevap yok yok bir cevap yok Ne bir ses ne bir nefes Kalakaldık öylece tık nefes olduk Yalnız Allah var Yalnız Allah var-----dı orda bize şahdamarından yakın Yalnız Allah var Bekledik bir yardım eli Bekledik durduk Son nefesimize kadar Geldi koca bir vatan top yekun Geldi tüm dünya Yetişti Allah’ın yardımı çok şükür Ahmet Kemal |
1999 Marmara depreminde ben de yaşadım.
Şiir o an'ki duyguları ne güzel anlatmış.
Kutlarım,saygıyla esenlik dilerim.