Toz Pembe
Öyle bir yüklediler ki
Hayat denilen yükü sırtımıza Ne çocuk olabildik Ne de genç... Öyle bir yıktılar ki Dünyamızı üstümüze Ne ağız dolusu gülebildik Ne de bizi ağlatanı Ağlatabildik... Öyle bir yol serdiler ki önümüze Gözlerimizi bağladılar Yaşamı toz pembe görmemiz gereken yıllarda bile Pembeyi göremez oldu gözlerimiz Depremler oldu Yollar yarıldı Geriye sadece toz kalmıştı... Çağdaş DURMAZ |